| वैष्णव भजन » दुष्ट मन |
|---|
|
| | | | ਦੁष੍ਟ ਮਨ  | | ਸ਼੍ਰੀਲ ਭਕ੍ਤਿਸਿਦ੍ਧਾਂਤ ਸਰਸ੍ਵਤੀ ਠਾਕੁਰ | | भाषा: हिन्दी | English | தமிழ் | ಕನ್ನಡ | മലയാളം | తెలుగు | ગુજરાતી | বাংলা | ଓଡ଼ିଆ | ਗੁਰਮੁਖੀ | | | | | | ਦੁष੍ਟ ਮਨ ਤੁਮਿ ਕਿਸੇਰ ਵੈष੍ਣਵ?
ਪ੍ਰਤਿष੍ਠਾਰ ਤਰੇ, ਨਿਰ੍ਜਨੇਰ ਘਰੇ,
ਤਵ ‘ਹਰਿ ਨਾਮ’ ਕੇਵਲ ‘ਕੈਤਵ’॥1॥ | | | | | ਜਡੇਰ ਪ੍ਰਤਿष੍ਠਾ, ਸ਼ੁਕਰੇਰ ਵਿष੍ਠਾ
ਜਾਨੋ ਨਾ ਕਿ ਤਾਹਾ ‘ਮਾਯਾਰ ਵੈਭਵ’।
ਕਨਕ ਕਾਮਿਨੀ, ਦਿਵਸ-ਯਾਮਿਨੀ,
ਭਾਵਿਯਾ ਕਿ ਕਾਜ, ਅਨਿਤ੍ਯ ਸੇ ਸਬ॥2॥ | | | | | ਤੋਮਾਰ ਕਨਕ, ਭੋਗੇਰ ਜਨਕ,
ਕਨਕੇਰ ਦ੍ਵਾਰੇ ਸੇਵਹੋ ‘ਮਾਧਵ’।
ਕਾਮਿਨੀਰ ਕਾਮ, ਨਹੇ ਤਬ ਧਾਮ,
ਤਾਹਾਰ-ਮਾਲਿਕ ਕੇਵਲ ‘ਯਾਦਵ’॥3॥ | | | | | ਪ੍ਰਤਿष੍ਠਾਸ਼ਾ-ਤਰੂ, ਜਡ-ਮਾਯਾ-ਮਰੂ
ਨਾ ਪੇਲ ‘ਰਾਵਣ’ ਯੁਝਿਯਾ ‘ਰਾਘਵ’।
ਵੈष੍ਣਵੀ ਪ੍ਰਤਿष੍ਠਾ, ਤਾਤੇ ਕਰ ਨਿष੍ਠਾ
ਤਾਹਾ ਨਾ ਭਜਿਲੇ ਲਭਿਬੇ ਰੌਰਵ॥4॥ | | | | | ਹਰਿਜਨ-ਦ੍ਵੇष, ਪ੍ਰਤਿष੍ਠਾਸ਼ਾ-ਕ੍ਲੇਸ਼,
ਕਰ ਕੇਨ ਤਬੇ ਤਾਹਾਁਰ ਗੌਰਵ।
ਵੈष੍ਣਵੇਰ ਪਾਛੇ, ਪ੍ਰਤਿष੍ਠਾਸ਼ਾ ਆਛੇ,
ਤਾ’ਤੇ ਕਭੁ ਨਾਹੇ ‘ਅਨਿਤ੍ਯ-ਵੈਭਵ’॥5॥ | | | | | ਸੇ ਹਰਿ-ਸਂਬਂਧ, ਸ਼ੁਨ੍ਯ-ਮਾਯਾ-ਗਂਧ,
ਤਾਹਾ ਕਭੁ ਨਯ ‘ਜਡੇਰ ਕੈਤਵ’।
ਪ੍ਰਤਿष੍ਠਾ-ਚਂਡਾਲੀ, ਨਿਰ੍ਜਨਤਾ-ਜਾਲਿ,
ਉਭਯੇ ਜਾਨਿਹ ਮਾਯਿਕ ਰੌਰਵ॥6॥ | | | | | ਕੀਰ੍ਤਨ ਛਾਡਿਬੋ, ਪ੍ਰਤਿष੍ਠਾ ਮਾਖਿਬੋ,
ਕਿ ਕਾਜ ਢੁਡਿਯਾ ਤਾਦृਸ਼ ਗੌਰਵ।
ਮਾਧਵੇਨ੍ਦ੍ਰ ਪੁਰੀ, ਭਾਵ-ਘਰੇ ਚੁਰਿ,
ਤਾ ਕਰਿਲ ਕਭੁ ਸਦਾਇ ਜਾਨਬੋ॥7॥ | | | | | ਤੋਮਾਰ ਪ੍ਰਤਿष੍ਠਾ- ‘ਸ਼ੁਕਰੇਰ ਵਿष੍ਠਾ’,
ਤਾਰ-ਸਹ ਸਮ ਕਭੁ ਨਾ ਮਾਨਵ।
ਮਤ੍ਸਰਤਾ-ਵਸ਼ੇ, ਤੁਮਿ ਜਡ-ਰਸੇ,
ਮਝੇਛੋ ਛਾਡਿਯਾ ਕੀਰ੍ਤਨ-ਸੌष੍ਠਵ॥8॥ | | | | | ਤਾਇ ਦੁष੍ਟ ਮਨ, ‘ਨਿਰ੍ਜਨ ਭਜਨ’,
ਪ੍ਰਚਾਰਿਛੋ ਛਲੇ ‘ਕੁਯੋਗੀ-ਵੈਭਵ’।
ਪ੍ਰਭੁ ਸਨਾਤਨੇ, ਪਰਮ ਜਤਨੇ,
ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼ਾ ਦਿਲ ਯਾਁਹਾ, ਚਿਨ੍ਤੋ ਸੇਇ ਸਬ॥9॥ | | | | | ਸੇਇ ਦੁ’ਟਿ ਕਥਾ, ਭੁਲੋ’ ਨਾ ਸਰ੍ਵਥਾ,
ਉਚ੍ਚੈਃ-ਸ੍ਵਰੇ ਕਰ ‘ਹਰਿਨਾਮ-ਰਵ’।
‘ਫਲ੍ਗੁ’ ਆਰ ‘ਯੁਕ੍ਤ’, ‘ਬਦ੍ਧ’ ਆਰ ‘ਮੁਕ੍ਤ’,
ਕਭੁ ਨਾ ਭਾਵਿਹ, ਏਕਾਕਾਰ ਸਬ॥10॥ | | | | | ‘ਕਨਕ ਕਾਮਿਨੀ’, ‘ਪ੍ਰਤਿष੍ਠਾ ਬਘਿਮ’,
ਛਡਿਯਾਛੇ ਜੇਇ, ਸੇਇ ਤੋ’ ਵੈष੍ਣਵ।
ਸੇਇ ‘ਅਨਾਸਕ੍ਤ’, ਸੇਇ ‘ਸ਼ੁਦ੍ਧ ਭਕ੍ਤ’
ਸਂਸਾਰ ਤਥਾ ਪਾਯ ਪਰਾਭਵ॥11॥ | | | | | ਯਥਾ ਯੋਗ੍ਯ ਭੋਗ, ਨਹਿ ਤਥਾ ਤਗ
‘ਅਨਾਸਕ੍ਤ’ ਸੇਇ, ਕਿ ਆਰ ਕਹਬੋ।
‘ਆਸਕ੍ਤਿ ਰਹਿਤ’, ‘ਸਂਬਂਧ ਸਹਿਤ’,
ਵਿषਯ-ਸਮੁਹ ਸਕਲਿ ‘ਮਾਧਵ’॥12॥ | | | | | ਸੇਇ ‘ਯੁਕ੍ਤ-ਵੈਰਾਗ੍ਯ’, ਤਾਁਹਾ ਤੋ’ ਸੌਭਾਗ੍ਯ,
ਤਾਁਹਾ-ਏ ਜਡੇਤੇ ਹਰਿਰ ਵੈਭਵ।
ਕੀਰ੍ਤਨੇ ਜਾਁਹਾਰ, ‘ਪ੍ਰਤਿष੍ਠਾ ਸਂਭਾਰ’,
ਤਾਁਹਾਰ ਸਮ੍ਪਤ੍ਤਿ ਕੇਵਲ ‘ਕੈਤਵ’॥13॥ | | | | | ‘ਵਿषਯ-ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁ’, ‘ਭੋਗਰੇ ਬੁਭੁਕ੍ਸ਼ੁ’,
ਦੁ’ਯੇ ਤ੍ਯਜੋ ਮਨ, ਦੁਇ ‘ਅਵੈष੍ਣਵ’।
‘ਕृष੍ਣੇਰ ਸਂਬਂਧ’, ਅਪ੍ਰਾਕृਤ ਸ੍ਕਂਧ,
ਕਭੁ ਨਹੇ ਤਾਁਹਾ ਜਡੇਰ ਸਂਭਵ॥14॥ | | | | | ‘ਮਾਯਾਵਾਦੀ ਜਨ’, ਕृष੍ਣੇਤਰ ਮਨ,
ਮੁਕ੍ਤ ਅਭਿਮਾਨੇ ਸੇਇ ਨਿਨ੍ਦੇ ਵੈष੍ਣਵ।
ਵੈष੍ਣਵੇਰ ਦਾਸ, ਤਬ ਭਕ੍ਤਿ ਆਸ,
ਕੇਨੋ ਵਾ ਡਾਕਿ ਹੋ ਨਿਰ੍ਜਨ ਆਹਵ॥15॥ | | | | | ਜੇ ‘ਫਲ੍ਗੁ-ਵੈਰਾਗ੍ਯ’, ਕਹੇ ਨਿਜੇ ‘ਤ੍ਯਾਗੀ’,
ਸੇ ਨਾ ਪਾਰੇ ਕਭੁ ਹੋਇਤੇ ‘ਵੈष੍ਣਵ’।
ਹਰਿ-ਪਦ ਛਾਡਿ, ‘ਨਿਰ੍ਜਨਤਾ ਬਾਡਿ’,
ਲਭਿਯਾ ਕਿ ਫਲ, ‘ਫਲ੍ਗੁ’ ਸੇਇ ਵੈਭਵ॥16॥ | | | | | ਰਾਧਾ-ਦਾਸ੍ਯੇ ਰਹਿ’, ਛਾਡਿ ‘ਭੋਗ-ਅਹਿ’,
‘ਪ੍ਰਤਿष੍ਠਾਸ਼ਾ’ ਨਹੇ ‘ਕੀਰ੍ਤਨ-ਗੌਰਵ’।
‘ਰਾਧਾ-ਨਿਤ੍ਯ-ਜਨ’, ਤਾਁਹਾ ਛਾਡਿ’ ਮਨ,
ਕੇਨ ਵਾ ਨਿਰ੍ਜਨ-ਭਜਨ-ਕੈਤਵ॥17॥ | | | | | ਵ੍ਰਜਵਾਸੀ-ਗਣ, ਪ੍ਰਚਾਰਕ-ਧਨ,
ਪ੍ਰਤਿष੍ਠਾ-ਭਿਕ੍ਸ਼ੁਕ ਤਾ’ਰਾ ਨਹੇ ‘ਸ਼ਵ’।
ਪ੍ਰਾਣ ਆਛੇ ਤਾ’ਰ, ਸੇ-ਹੇਤੁ ਪ੍ਰਚਾਰ,
ਪ੍ਰਤਿष੍ਠਾਸ਼ਾ-ਹੀਨ-’ਕृष੍ਣ-ਗਾਥਾ’ ਸਬ॥18॥ | | | | | ਸ਼੍ਰੀ-ਦਯਿਤ-ਦਾਸ, ਕੀਰ੍ਤਨੇਤੇ ਆਸ਼,
ਕਰ ਉਚ੍ਛੈਃ-ਸ੍ਵਰੇ ‘ਹਰਿ-ਨਾਮ-ਰਵ’।
ਕੀਰ੍ਤਨ-ਪ੍ਰਭਾਵੇ, ਸ੍ਮਰਣ ਸ੍ਵਭਾਵੇ,
ਸੇ ਕਾਲੇ ਭਜਨ-ਨਿਰ੍ਜਨ ਸਂਭਵ॥19॥ | | | | | | | | हरे कृष्ण हरे कृष्ण कृष्ण कृष्ण हरे हरे। हरे राम हरे राम राम राम हरे हरे॥ हरे कृष्ण हरे कृष्ण कृष्ण कृष्ण हरे हरे। हरे राम हरे राम राम राम हरे हरे॥हरे कृष्ण हरे कृष्ण कृष्ण कृष्ण हरे हरे। हरे राम हरे राम राम राम हरे हरे॥ | | | | |
|
|