|
|
|
ശ്രീ ഗോപീ ഗീത  |
വൃംദാവന ഗോപിയോം ദ്വാരാ |
भाषा: हिन्दी | English | தமிழ் | ಕನ್ನಡ | മലയാളം | తెలుగు | ગુજરાતી | বাংলা | ଓଡ଼ିଆ | ਗੁਰਮੁਖੀ | |
|
|
ഗോപ്യ ഊചുഃ
ജയതി തേഽധികം ജന്മനാ വ്രജഃ
ശ്രയത ഇന്ദിരാ ശ ശ്വദത്ര ഹി।
ദയിത ദൃശ്യതാം ദിക്ഷു താവകാമ്
സ്ത്വയി ധൃതാസവസ്ത്വാം വിചിന്വതേ॥1॥ |
|
|
ശരദുദാശയേ സാധുജാതസത്-
സരസിജോദരശ്രീമുഷാ ദൃശാ।
സുരതനാഥ തേഽശുല്കദാസികാ
വരദ നിഘ്നതോ നേഹ കിം വധഃ॥2॥ |
|
|
വിഷജലാപ്യയാദ് വയാലരാക്ഷസാദ്
വര്ഷമാരുതാദ്വൈദ്യുതാനലാത്।
വൃഷമയാത്മജാദ്വിശ്വതോ ഭയാദ്
ഋഷഭ തേ വയം രക്ഷിതാ മുഹുഃ॥3॥ |
|
|
ന ഖലു ഗോപികാനന്ദനോ ഭവാന്
അഖിലദേഹിനാമന്തരാത്മദൃക്।
വിഖനസാര്ഥിതോ വിശ്വഗുപ്തയേ
സഖ ഉദേയിവാന് സാത്വതാം കുലേ॥4॥ |
|
|
വിരചിതാഭയം വൃഷ്ണിധൂര്യ തേ
ചരണാമീയുഷാം സംസൃതേര്ഭയാത്।
കരസരോരുഹം കാന്ത കാമദം
ശിരസി ധേഹി നഃ ശ്രീകരഗ്രഹമ്॥5॥ |
|
|
വ്രജജനാര്തിഹാന് വീര യോഷിതാം
നിജജനസ്മയധ്വംസനസ്മിത।
ഭജ സഖേ ഭവത്കിങ്കരീഃ സ്മ നോ
ജലരുഹാനനം ചാരു ദര്ശയ॥6॥ |
|
|
പ്രണതദേഹിനാം പാപകര്ഷണം
തൃണചരാനുഗം ശ്രീനികേതനമ്।
ഫണിഫണാര്പിംതം തേ പദാമ്ബുജം
കൃണു കുചേഷു നഃ കൃന്ധി ഹൃച്ഛയമ്॥7॥ |
|
|
മധുരയാ ഗിരാ വല്ഗുവാക്യയാ
ബുധമനോജ്ഞയാ പുഷ്കരേക്ഷണ।
വിധികരീരിമാ വീര മുഹ്യതീര്
അധരസീധുനാപ്യായയസ്വഃ നഃ॥8॥ |
|
|
തവ കഥാമൃതം തപ്തജീവനം
കവിഭിരീഡിതം കല്മഷാപഹമ്।
ശ്രവണമംഗലം ശ്രീമദാതതം
ഭുവി ഗൃണന്തി യേ ഭൂരിദാ ജനാഃ॥9॥ |
|
|
പ്രഹസിതം പ്രിയപ്രേമവീക്ഷണം
വിഹരണം ച തേ ധ്യാനമംഗലമ്।
രഹസി സംവിദോ യാ ഹൃദി സ്പൃശഃ
കുഹക നോ മനഃ ക്ഷോഭയന്തി ഹി॥10॥ |
|
|
ചലസി യദ് വ്രജാച്ചാരയന് പശൂന്
നലിനസുന്ദരം നാഥ തേ പദമ്।
ശിലതൃണാംകുരൈഃ സീദതീതി നഃ
കലിലതാം മനഃ കാന്ത ഗച്ഛതി॥11॥ |
|
|
ദിനപരിക്ഷയേ നീലകുന്തലൈര്
വനരുഹാനനം ബിഭ്രദാവൃതമ്।
ഘനരജസ്വലം ദര്ശയന്മുഹുര്
മനസി നഃ സ്മരം വീര യച്ഛസി॥12॥ |
|
|
പ്രണതകാമദം പദ്മജാര്ചിതം
ധരണിമണ്ഡനം ധ്യേയമാപദി।
ചരണപംകജം ശന്തമം ച തേ
രമണ നഃ സ്തനേഷ്വര്പയാധിഹന്॥13॥ |
|
|
സുരതവര്ധനം ശോകനാശനം
സ്വരിതവേണുനാ സുഷ്ഠുചുമ്ബിതമ്।
ഇതരാഗവിസ്മാരണം നൃണാം
വിതര വീര നസ്തേഽധരാമൃതമ്॥14॥ |
|
|
അടതി യദ് ഭവാനഹ്നി കാനനം
ത്രുടി യുഗായതേ ത്വാമപശ്യതാമ്।
കുടിലകുന്തലം ശ്രീമുഖം ച തേ
ജഡ ഉദീക്ഷതാം പക്ഷ്മകൃദ്ദൃശാമ്॥15॥ |
|
|
പതിസുതാന്വയഭ്രാതൃബാന്ധവാന്
അതിവിലംഘ്യ തേഽന്ത്യച്യുതാഗതാഃ।
ഗതിവിദസ്തവോദ്ഗീതമോഹിതാഃ
കിതവ യോഷിതഃ കസ്ത്യജേന്നിശി॥15॥ |
|
|
രഹസി സംവിദം ഹൃച്ഛയോദയം
പ്രഹസിതാനനം പ്രേമവീക്ഷണമ്।
ബൃഹദുരഃ ശ്രിയോ വീക്ഷ്യ ധാമ തേ
മുഹുരതിസ്പൃഹാ മുഹ്യതേ മനഃ॥17॥ |
|
|
വ്രജവനൌകസാം വയക്തിരംങ്ഗ തേ
വൃജിനഹന്ത്ര്യലം വിശ്വമംഗലമ്।
ത്യജ മനാക് ച നസ്ത്വത്സ്പൃഹാത്മനാം
സ്വജനഹൃദ്രുജാം യന്നിഷൂദനമ്॥18॥ |
|
|
യത്തേ സുജാതചരണാമ്ബുരുഹം സ്തനേഷു
ഭീതാഃ ശനൈഃ പ്രിയ ദധീമഹി കര്കശേഷു।
തേനാടവീമടസി തദ് വയഥതേ ന കിം സ്വിത്
കൂര്പാദിഭിര്ഭ്രമതി ധീര്ഭവദായുഷാം നഃ॥19॥ |
|
|
|
हरे कृष्ण हरे कृष्ण कृष्ण कृष्ण हरे हरे। हरे राम हरे राम राम राम हरे हरे॥ हरे कृष्ण हरे कृष्ण कृष्ण कृष्ण हरे हरे। हरे राम हरे राम राम राम हरे हरे॥हरे कृष्ण हरे कृष्ण कृष्ण कृष्ण हरे हरे। हरे राम हरे राम राम राम हरे हरे॥ |
|
|
|