|
|
|
ମାର୍କିନେ ଭାଗଵତ ଧର୍ମ (ଅମରୀକା ମେଂ ଭାଗଵତ ଧର୍ମ କା ପ୍ରଚାର)  |
ଶ୍ରୀଲ ଏ.ସୀ. ଭକ୍ତିଵେଦାନ୍ତ ସ୍ଵାମୀ ପ୍ରଭୁପାଦ |
भाषा: हिन्दी | English | தமிழ் | ಕನ್ನಡ | മലയാളം | తెలుగు | ગુજરાતી | বাংলা | ଓଡ଼ିଆ | ਗੁਰਮੁਖੀ | |
|
|
ବଡ଼ୋ କୃପା କୋଇଲେ କୃଷ୍ଣ ଅଧମେର ପ୍ରତି।
କି ଲାଗିଯାନିଲେ ହେଥା କରୋ ଏବେ ଗତି॥1॥ |
|
|
ଆଛେ କିଛୁ କାର୍ଯ ତବ ଏଇ ଅନୁମାନେ।
ନାହେ କେନୋ ଆନିବେନ ଏଇ ଉଗ୍ର-ସ୍ଥାନେ॥2॥ |
|
|
ରଜସ ତମୋ ଗୁଣେ ଐରା ସବା ଆଚ୍ଛନ୍ନ।
ଵାସୁଦେଵ-କଥା ରୂଚି ନହେ ସେ ପ୍ରସନ୍ନ॥3॥ |
|
|
ତବେ ଯଦି ତଵ କୃପା ହୋଏ ଅହୈତୁକୀ।
ସକଲ-ଇ-ସଂଭଵ ହୋଯ ତୁମି ସେ କୌତୁକୀ॥4॥ |
|
|
କି ଭାଵେ ବୁଝାଲେ ତାରା ବୁଝେ ସେଈ ରସ।
ଏତ କୃପା କରୋ ପ୍ରଭୁ କରି ନିଜ-ଵଶ॥5॥ |
|
|
ତୋମାର ଇଚ୍ଛାଯ ସବ ହୋଏ ମାଯା-ଵଶ।
ତୋମାର ଇଚ୍ଛାଯ ନାଶ ମାଯାର ପରଶ॥6॥ |
|
|
ତବ ଇଚ୍ଛା ହୋଏ ଯଦି ତାଦେର ଉଦ୍ଧାର।
ବୁଝିବେ ନିଶ୍ଚଯ ତବେ କଥା ସେ ତୋମାର॥7॥ |
|
|
ଭାଗଵତେର କଥା ସେ ତଵ ଅଵତାର।
ଧୀର ହଇଯା ଶୁନେ ଯଦି କାନେ ବାର-ବାର॥8॥ |
|
|
ଶୃଣ୍ଵତାଂ ସ୍ଵକଥାଃ କୃଷ୍ଣଃ ପୁଣ୍ଯଶ୍ରଵଣକୀର୍ତନଃ।
ହୃଦ୍ଯନ୍ତଃସ୍ଥୋ ହ୍ଯଭଦ୍ରାଣି ଵିଧୁନୋତି ସୁହୃତ୍ସତାମ୍॥ |
|
|
ନଷ୍ଟପ୍ରାଯେଷ୍ଵଭଦ୍ରେଷୁ ନିତ୍ଯଂ ଭାଗଵତସେଵଯା।
ଭଗଵତ୍ଯୁତ୍ତମଶ୍ଲୋକେ ଭକ୍ତିର୍ଭଵତି ନୈଷ୍ଠିକୀ॥ |
|
|
ତଦା ରଜସ୍ତମୋଭାଵାଃ କାମଲୋଭାଦଯ ଶ୍ଚ ଯେ।
ଚେତ ଏତୈରନାଵିଦ୍ଧଂ ସ୍ଥିତଂ ସତ୍ତ୍ଵେ ପ୍ରସୀଦତି॥ |
|
|
ଏଵଂ ପ୍ରସନ୍ନମନସୋ ଭଗଵଦ୍ଭକ୍ତିଯୋଗତଃ।
ଭଗଵତ୍ତତ୍ଵଵିଜ୍ଞାନଂ ମୁକ୍ତସଙ୍ଗସ୍ଯ ଜାଯତେ॥ |
|
|
ଭିଦ୍ଯତେ ହୃଦଯଗ୍ରନ୍ଥିଶ୍ଛିଦ୍ଯନ୍ତେ ସର୍ଵସଂଶଯାଃ।
କ୍ଷୀଯନ୍ତେ ଚାସ୍ଯ କର୍ମାଣି ଦୃଷ୍ଟ ଏଵାତ୍ମନୀ ଶ୍ଵରେ॥ |
|
|
ରଜସ ତମୋ ହତେ ତବେ ପାଇବେ ନିସ୍ତାର।
ହୃଦଯେର ଅଭଦ୍ର ସବ ଘୁଚିବେ ତାଁହାର॥9॥ |
|
|
କି କୋରେ ବୁଝାବୋ କଥା ଵର ସେଇ ଚାହି।
କ୍ଷୁଦ୍ର ଆମି ଦୀନ ହୀନ କୋନୋ ଶକ୍ତି ନାହି॥10॥ |
|
|
ଅଥଚ ଏନେଛୋ ପ୍ରଭୁ କଥା ବୋଲିବାରେ।
ଜେ ତୋମାର ଇଚ୍ଛା ପ୍ରଭୁ କୋରୋ ଏଇ ବାରେ॥11॥ |
|
|
ଅଖିଲ ଜଗତ-ଗୁରୂ! ଵଚନ ସେ ଆମାର।
ଅଲଂକୃତ କୋରିବାର କ୍ଷମତା ତୋମାର॥12॥ |
|
|
ତବ କୃପା ହଲେ ମୋର କଥା ଶୁଦ୍ଧ ହବେ।
ଶୁନିଯା ସବାର ଶୋକ ଦୁଃଖ ଜେ ଘୁଚିବେ॥13॥ |
|
|
ଆନିଯାଛୋ ଜଦି ପ୍ରଭୁ ଆମାରେ ନାଚାତେ।
ନାଚାଓ ନାଚାଓ ପ୍ରଭୁ ନାଚାଓ ସେ-ମତେ
କାଷ୍ଠେର ପୁତ୍ତଲି ଯଥା ନାଚାଓ ସେ ମତେ॥14॥ |
|
|
ଭକ୍ତି ନାଇ ଵେଦ ନାଇ ନାମେ ଖୂବ ଧରୋ।
‘ଭକ୍ତିଵେଦାଂତ’ ନାମ ଏବେ ସାର୍ଥକ କୋରୋ॥15॥ |
|
|
|
हरे कृष्ण हरे कृष्ण कृष्ण कृष्ण हरे हरे। हरे राम हरे राम राम राम हरे हरे॥ हरे कृष्ण हरे कृष्ण कृष्ण कृष्ण हरे हरे। हरे राम हरे राम राम राम हरे हरे॥हरे कृष्ण हरे कृष्ण कृष्ण कृष्ण हरे हरे। हरे राम हरे राम राम राम हरे हरे॥ |
|
|
|