| वैष्णव भजन » दुष्ट मन |
|---|
|
| | | | ଦୁଷ୍ଟ ମନ  | | ଶ୍ରୀଲ ଭକ୍ତିସିଦ୍ଧାଂତ ସରସ୍ଵତୀ ଠାକୁର | | भाषा: हिन्दी | English | தமிழ் | ಕನ್ನಡ | മലയാളം | తెలుగు | ગુજરાતી | বাংলা | ଓଡ଼ିଆ | ਗੁਰਮੁਖੀ | | | | | | ଦୁଷ୍ଟ ମନ ତୁମି କିସେର ଵୈଷ୍ଣଵ?
ପ୍ରତିଷ୍ଠାର ତରେ, ନିର୍ଜନେର ଘରେ,
ତଵ ‘ହରି ନାମ’ କେଵଲ ‘କୈତଵ’॥1॥ | | | | | ଜଡେର ପ୍ରତିଷ୍ଠା, ଶୁକରେର ଵିଷ୍ଠା
ଜାନୋ ନା କି ତାହା ‘ମାଯାର ଵୈଭଵ’।
କନକ କାମିନୀ, ଦିଵସ-ଯାମିନୀ,
ଭାଵିଯା କି କାଜ, ଅନିତ୍ଯ ସେ ସବ॥2॥ | | | | | ତୋମାର କନକ, ଭୋଗେର ଜନକ,
କନକେର ଦ୍ଵାରେ ସେଵହୋ ‘ମାଧଵ’।
କାମିନୀର କାମ, ନହେ ତବ ଧାମ,
ତାହାର-ମାଲିକ କେଵଲ ‘ଯାଦଵ’॥3॥ | | | | | ପ୍ରତିଷ୍ଠାଶା-ତରୂ, ଜଡ-ମାଯା-ମରୂ
ନା ପେଲ ‘ରାଵଣ’ ଯୁଝିଯା ‘ରାଘଵ’।
ଵୈଷ୍ଣଵୀ ପ୍ରତିଷ୍ଠା, ତାତେ କର ନିଷ୍ଠା
ତାହା ନା ଭଜିଲେ ଲଭିବେ ରୌରଵ॥4॥ | | | | | ହରିଜନ-ଦ୍ଵେଷ, ପ୍ରତିଷ୍ଠାଶା-କ୍ଲେଶ,
କର କେନ ତବେ ତାହାଁର ଗୌରଵ।
ଵୈଷ୍ଣଵେର ପାଛେ, ପ୍ରତିଷ୍ଠାଶା ଆଛେ,
ତା’ତେ କଭୁ ନାହେ ‘ଅନିତ୍ଯ-ଵୈଭଵ’॥5॥ | | | | | ସେ ହରି-ସଂବଂଧ, ଶୁନ୍ଯ-ମାଯା-ଗଂଧ,
ତାହା କଭୁ ନଯ ‘ଜଡେର କୈତଵ’।
ପ୍ରତିଷ୍ଠା-ଚଂଡାଲୀ, ନିର୍ଜନତା-ଜାଲି,
ଉଭଯେ ଜାନିହ ମାଯିକ ରୌରଵ॥6॥ | | | | | କୀର୍ତନ ଛାଡିବୋ, ପ୍ରତିଷ୍ଠା ମାଖିବୋ,
କି କାଜ ଢୁଡିଯା ତାଦୃଶ ଗୌରଵ।
ମାଧଵେନ୍ଦ୍ର ପୁରୀ, ଭାଵ-ଘରେ ଚୁରି,
ତା କରିଲ କଭୁ ସଦାଇ ଜାନବୋ॥7॥ | | | | | ତୋମାର ପ୍ରତିଷ୍ଠା- ‘ଶୁକରେର ଵିଷ୍ଠା’,
ତାର-ସହ ସମ କଭୁ ନା ମାନଵ।
ମତ୍ସରତା-ଵଶେ, ତୁମି ଜଡ-ରସେ,
ମଝେଛୋ ଛାଡିଯା କୀର୍ତନ-ସୌଷ୍ଠଵ॥8॥ | | | | | ତାଇ ଦୁଷ୍ଟ ମନ, ‘ନିର୍ଜନ ଭଜନ’,
ପ୍ରଚାରିଛୋ ଛଲେ ‘କୁଯୋଗୀ-ଵୈଭଵ’।
ପ୍ରଭୁ ସନାତନେ, ପରମ ଜତନେ,
ଶିକ୍ଷା ଦିଲ ଯାଁହା, ଚିନ୍ତୋ ସେଇ ସବ॥9॥ | | | | | ସେଇ ଦୁ’ଟି କଥା, ଭୁଲୋ’ ନା ସର୍ଵଥା,
ଉଚ୍ଚୈଃ-ସ୍ଵରେ କର ‘ହରିନାମ-ରଵ’।
‘ଫଲ୍ଗୁ’ ଆର ‘ଯୁକ୍ତ’, ‘ବଦ୍ଧ’ ଆର ‘ମୁକ୍ତ’,
କଭୁ ନା ଭାଵିହ, ଏକାକାର ସବ॥10॥ | | | | | ‘କନକ କାମିନୀ’, ‘ପ୍ରତିଷ୍ଠା ବଘିମ’,
ଛଡିଯାଛେ ଜେଇ, ସେଇ ତୋ’ ଵୈଷ୍ଣଵ।
ସେଇ ‘ଅନାସକ୍ତ’, ସେଇ ‘ଶୁଦ୍ଧ ଭକ୍ତ’
ସଂସାର ତଥା ପାଯ ପରାଭଵ॥11॥ | | | | | ଯଥା ଯୋଗ୍ଯ ଭୋଗ, ନହି ତଥା ତଗ
‘ଅନାସକ୍ତ’ ସେଇ, କି ଆର କହବୋ।
‘ଆସକ୍ତି ରହିତ’, ‘ସଂବଂଧ ସହିତ’,
ଵିଷଯ-ସମୁହ ସକଲି ‘ମାଧଵ’॥12॥ | | | | | ସେଇ ‘ଯୁକ୍ତ-ଵୈରାଗ୍ଯ’, ତାଁହା ତୋ’ ସୌଭାଗ୍ଯ,
ତାଁହା-ଏ ଜଡେତେ ହରିର ଵୈଭଵ।
କୀର୍ତନେ ଜାଁହାର, ‘ପ୍ରତିଷ୍ଠା ସଂଭାର’,
ତାଁହାର ସମ୍ପତ୍ତି କେଵଲ ‘କୈତଵ’॥13॥ | | | | | ‘ଵିଷଯ-ମୁମୁକ୍ଷୁ’, ‘ଭୋଗରେ ବୁଭୁକ୍ଷୁ’,
ଦୁ’ଯେ ତ୍ଯଜୋ ମନ, ଦୁଇ ‘ଅଵୈଷ୍ଣଵ’।
‘କୃଷ୍ଣେର ସଂବଂଧ’, ଅପ୍ରାକୃତ ସ୍କଂଧ,
କଭୁ ନହେ ତାଁହା ଜଡେର ସଂଭଵ॥14॥ | | | | | ‘ମାଯାଵାଦୀ ଜନ’, କୃଷ୍ଣେତର ମନ,
ମୁକ୍ତ ଅଭିମାନେ ସେଇ ନିନ୍ଦେ ଵୈଷ୍ଣଵ।
ଵୈଷ୍ଣଵେର ଦାସ, ତବ ଭକ୍ତି ଆସ,
କେନୋ ଵା ଡାକି ହୋ ନିର୍ଜନ ଆହଵ॥15॥ | | | | | ଜେ ‘ଫଲ୍ଗୁ-ଵୈରାଗ୍ଯ’, କହେ ନିଜେ ‘ତ୍ଯାଗୀ’,
ସେ ନା ପାରେ କଭୁ ହୋଇତେ ‘ଵୈଷ୍ଣଵ’।
ହରି-ପଦ ଛାଡି, ‘ନିର୍ଜନତା ବାଡି’,
ଲଭିଯା କି ଫଲ, ‘ଫଲ୍ଗୁ’ ସେଇ ଵୈଭଵ॥16॥ | | | | | ରାଧା-ଦାସ୍ଯେ ରହି’, ଛାଡି ‘ଭୋଗ-ଅହି’,
‘ପ୍ରତିଷ୍ଠାଶା’ ନହେ ‘କୀର୍ତନ-ଗୌରଵ’।
‘ରାଧା-ନିତ୍ଯ-ଜନ’, ତାଁହା ଛାଡି’ ମନ,
କେନ ଵା ନିର୍ଜନ-ଭଜନ-କୈତଵ॥17॥ | | | | | ଵ୍ରଜଵାସୀ-ଗଣ, ପ୍ରଚାରକ-ଧନ,
ପ୍ରତିଷ୍ଠା-ଭିକ୍ଷୁକ ତା’ରା ନହେ ‘ଶଵ’।
ପ୍ରାଣ ଆଛେ ତା’ର, ସେ-ହେତୁ ପ୍ରଚାର,
ପ୍ରତିଷ୍ଠାଶା-ହୀନ-’କୃଷ୍ଣ-ଗାଥା’ ସବ॥18॥ | | | | | ଶ୍ରୀ-ଦଯିତ-ଦାସ, କୀର୍ତନେତେ ଆଶ,
କର ଉଚ୍ଛୈଃ-ସ୍ଵରେ ‘ହରି-ନାମ-ରଵ’।
କୀର୍ତନ-ପ୍ରଭାଵେ, ସ୍ମରଣ ସ୍ଵଭାଵେ,
ସେ କାଲେ ଭଜନ-ନିର୍ଜନ ସଂଭଵ॥19॥ | | | | | | | | हरे कृष्ण हरे कृष्ण कृष्ण कृष्ण हरे हरे। हरे राम हरे राम राम राम हरे हरे॥ हरे कृष्ण हरे कृष्ण कृष्ण कृष्ण हरे हरे। हरे राम हरे राम राम राम हरे हरे॥हरे कृष्ण हरे कृष्ण कृष्ण कृष्ण हरे हरे। हरे राम हरे राम राम राम हरे हरे॥ | | | | |
|
|